این اشک‌ها به پای شما آتشم زدند
شکر خدا برای شما آتشم زدند
پروندۀ جرم مستند را چه کنم؟
شرمندگی الی الابد را چه کنم؟
مولای ما نمونۀ دیگر نداشته‌ست
اعجاز خلقت است و برابر نداشته‌ست
در شور و شر حجاز تنهاست علی
در نیمه‌شبِ نماز تنهاست علی
آن جانِ جهانِ جود برمی‌گردد
ـ بر اجدادش درود ـ برمی‌گردد
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریب‌وار بمیرم، اگر چنین باشم
همسایه، سایه‌ات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد
عصر یک جمعهٔ دلگیر
دلم گفت بگویم بنویسم
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک‌دم سپر شوند برای برادرش
صدای کیست چنین دلپذیر می‌آید؟
کدام چشمه به این گرمسیر می‌آید؟
نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را
تمام دلهره‌ها را، تمام فاصله را
جمعه‌ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد
