هان این نفس شمرده را قطع کنید
آری سر دلسپرده را قطع کنید
قندیل و شمعدان و چراغان
آیینه و بلور و کبوتر
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
چه خوش باشد که راه عاشقی تا پای جان باشد
خصوصاً پای فرزند علی هم در میان باشد
اگر خدا به زمین مدینه جان میداد
و یا به آن در و دیوارها دهان میداد
کوه آهسته گام برمیداشت
پیکر آفتاب بر دوشش
زره پوشیده از قنداقه، بیشمشیر میآید
شجاعت ارث این قوم است، مثل شیر میآید
روز عاشوراست
کربلا غوغاست
جاده ماندهست و من و اين سر باقى مانده
رمقی نيست در اين پيکر باقى مانده