روز، روز نیزه و شمشیر بود
ظهر داغ خون و تیغ و تیر بود
در سکوتی لبالب از فریاد گوشه چشمی به آسمان دارد
یک بغل بغض و تاول و ترکش، یک بغل بغض بیکران دارد
تو همچون غنچههای چیده بودی
که در پرپر شدن خندیده بودی
آبی برای رفع عطش، در گلو نریخت
جان داد تشنهکام و به خاک آبرو نریخت