تابید بر زمین
نوری از آسمان
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
پیش چشمم تو را سر بریدند
دستهایم ولی بیرمق بود
بهار آسمان چارمینی
غریب امّا، امامت را نگینی
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست