ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستی‌ست لطف جاری او
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
دین را حرمی‌ست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
