آن روز با لبخند تا خورشید رفتی
امروز با لبخند برگشتی برادر
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
این سخن کم نیست دنیا صبحگاهی بیش نیست
شهر پرآشوبِ امکان، کوچه‌راهی بیش نیست
گفتم سر آن شانه گذارم سر خود را
پنهان کنم از چشم تو چشم تر خود را
پرنده کوچ نکرده‌ست زیر باران است
اگرچه سنگ ببارد وگرچه طوفان است
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
