روزی که عطش به جان گل‌ها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خسته‌حالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
دریا بدون ماه تلاطم نمی‌کند
تا نور توست، راه کسی گم نمی‌کند
می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفت‌منزلی که سفرها در او گم است
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
