شده‌ست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
این اشک‌های داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
آرامشی به وسعت صحراست مادرم
اصلاً گمان کنم خودِ دریاست مادرم
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
