رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
محکوم شد زمین به پیمبر نداشتن
مجبور شد به سورۀ کوثر نداشتن
تفسیر او به دست قلم نامیسّر است
در شأن او غزل ننویسیم بهتر است
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
گرفته درد ز چشمم دوباره خواب گران را
مرور میکنم امشب غم تمام جهان را
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
رسید جمعهٔ آخر سلام قدس شریف
سلام قبلهٔ صبر و قیام، قدس شریف
دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران
خشم و خشونت و غم کشتار بیامان