رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
هنگام سپیده بود وقتی می‌رفت
از عشق چه دیده بود وقتی می‌رفت؟
هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کرده‌اند اردیبهشتی می‌رسد از راه
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبه‌مو
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
