ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
هنوز ماتم زن‌های خون‌جگر شده را
هنوز داغ پدرهای بی‌پسر شده را
این چه خروشی‌ست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کرده‌اند اردیبهشتی می‌رسد از راه
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبه‌مو
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
