همنوا بود با چکاچک من
غرّش آسمان و هوهوی باد
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکیست
خیمهگاه تفرقه با خانهٔ شیطان یکیست
حقیقت مثل خورشید است در یک صبح بارانی
نمیماند به پشت ابرهای تیره زندانی
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
حسین، کشتهٔ دیروز و رهبر روز است
قیام اوست که پیوسته نهضتآموز است
سلمان کیستید؟ مسلمان کیستید؟
با این نگاه، شیعهٔ چشمان کیستید؟
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست
دنیاست چو قطرهای و دریا، زهرا
کی فرصت جلوه دارد اینجا زهرا؟
