چشمهها جوشید و جاری گشت دریا در غدیر
باغ عشق و آرزوها شد شکوفا در غدیر
ای قوم به حج آمده در خویش نپایید
از خود بهدرآیید که مهمان خدایید
دل را به نور عشق صفا میدهد نماز
جان را به ياد دوست جلا میدهد نماز
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
بهار آمد بهار من نیامد
گل آمد گلعذار من نیامد
لب خشک و داغی که در سینه دارم
سبب شد که گودال یادم بیاید
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو