تابید بر زمین
نوری از آسمان
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم