خدایا لطف خود را شاملم کن
غمی جان‌سوز، مهمان دلم کن
شنیدم ره‌نوردان محبت
شدند آیینه‌گردان محبت
به‌نام آن‌که جان را فکرت آموخت
چراغ دل به نور جان برافروخت
الا ای سرّ نی در نینوایت
سرت نازم، به سر دارم هوایت
شروع نامه‌ام نامی کریم است
که بسم‌الله الرحمن الرحیم است
سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است
خوشا از دل نَم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
ز هرچه غير يار اَسْتغفرالله
ز بودِ مستعار استغفرالله
علی آن صبح صادق، آن شب قدر
علی شرح «اَلَم نَشرَح لَک صَدر»
