در مسجدالنبی چه مؤدب نشسته‌اند
از خلسۀ صبوح، لبالب نشسته‌اند
تیغ است و آتش است و هزاران فدایی است
هر جا که نام اوست هوا کربلایی است
صد بار اگر شویم فدای تو یاحسین
کاری نکرده‌ایم برای تو یاحسین
از مرز رد شدیم ولی با مصیبتی
با پرچم سیاه به همراه هیأتی
ای چشم علم خاک قدوم زُراره‌ات
جان وجود در گرو یک اشاره‌ات
ای خوشه‌ای ز خرمن فیضت تمام علم!
با منطق تو اوج گرفته مقام علم
عشقت مرا دوباره از این جاده می‌برد
سخت است راه عشق ولی ساده می‌برد
ای سمت خود کشانده خواص و عوام را
دریاب این سپاه پیاده نظام را
با پای سر به سِیْر سماوات می‌رویم
احرام بسته‌ایم و به میقات می‌رویم
ای شوق پابرهنه که نامت مسافر است
این تاول است در کف پا یا جواهر است
این روزها پر از تبِ مولا کجایی‌ام
اما هنوز کوفه‌ای از بی‌وفایی‌ام
روشن‌تر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستاره‌هاست مگر آستان تو؟
