گر چه از غم، شکسته بالِ من است
اشک من شاهد ملالِ من است
ای وجود تو اصل هر موجود
هستی و بودهای و خواهی بود
ای ز فرط ظهور ناپیدا
ای خدا! ای خدای بیهمتا!
هر کسی را به سر هوایی هست
رو به سویی و دل به جایی هست
ای جهان دیده بود خویش از تو
هیچ بودی نبوده پیش از تو
نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
حاجیان آمدند با تعظیم
شاکر از رحمت خدای رحیم
با حضورت ستارهها گفتند
نور در خانهٔ امام رضاست