تو مثل کوی بنبستی، دل من!
تهیدستی، تهیدستی، دل من!
گرچه بیش از دیگران، سهمش در این دنیا غم است
«مرد» اخمش، خندهاش، حرفش، نگاهش، محکم است
جز ردّ قدمهای تو اینجا اثری نیست
این قلّه که جولانگه هر رهگذری نیست
بایست، کوه صلابت میان دورانها!
نترس، سرو رشید از خروش طوفانها!