الهی به شور قیام حسین
به فریاد سرخ و پیام حسین
به نام خداوند بالا و پست
كه از هستی‌اَش هست شد، هر چه هست...
الهی به مستان میخانه‌ات
به عقل‌آفرینان دیوانه‌ات
خدایا به جاه خداوندی‌ات
که بخشی مقام رضامندی‌ات
بیا تا برآریم دستی ز دل
که نتوان برآورد فردا ز گل
به‌نام خداوند جان‌آفرین
حکیم سخن در زبان آفرین
خدایا تویی بنده را دست‌گیر
بوَد بنده را از خدا، ناگزیر
خدایا جهان‌پادشایی تو راست
ز ما خدمت آید، خدایی تو راست
به نام خداوند جان و خرد
کز این برتر اندیشه برنگذرد
مدینه حسینت کجا می‌رود؟
اگر می‌رود، شب چرا می‌رود؟
هوا پر شد از عطر نام حسین
به قربان عطر پراکنده‌اش
خدایا دلی ده حقیقت‌شناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
