مسلم شهید شد وَ تو خواندی حمیده را
مرهم نهادی آن جگر داغ‌دیده را
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
ای حضرت خورشید بلاگردانت
ای ماه و ستاره عاشق و حیرانت
همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی
چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی
اینان که به شوق تو به‌راه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
اگر خواهی پدر بینی وفای دختر خود را
نگه کن زیر پای اسب و بالا کن سر خود را
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
از اسب فرود آی و ببین دختر خود را
بنشان روی دامن، گلِ نیلوفر خود را
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
چه شب است یا رب امشب كه شكسته قلب یاران
چه شبى كه فیض و رحمت، رسد از خدا چو باران
