من حال پس از سقوط را می‌فهمم
آشفته‌ام این خطوط را می‌فهمم
با دشمن خویش روبه‌رو بود آن روز
با گرمی خون غرق وضو بود آن روز
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
گفتا بنویس تا سحر، نامۀ عشق
با دیدۀ پُر ابر، سفرنامۀ عشق
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
دیدیم جهان بی‌تو به بن بست رسید
هر قطره به موج‌ها که پیوست رسید
آیینه شده‌ست دم به دم حیرتی‌ات
گشته سپر حسین، خوش غیرتی‌ات
شور سفر کرب‌وبلا در سر توست
برخیز، گذرنامه، دو چشم تر توست
چشم از همه کائنات بستی، ای عشق
در کعبهٔ کربلا نشستی، ای عشق
جز در غم عشق سینه را چاک مکن
دل خوش به کسی در سفر خاک مکن
