باز جنگی نابرابر در برابر داشتند
دست امّا از سر چادر مگر برداشتند؟
در باغ دعا اگر بهار است از اوست
هر شاخه اگر شکوفهبار است از اوست
دلی داشت تقدیم دنیا نکرد
به دریا زد، این پا و آن پا نکرد
هجده بهار رفت زمین شرمسار توست
آری زمین که هستی او وامدار توست
گر زن به حجاب خویش مستور شود
از دیدۀ آلوده و بد دور شود