رباعی | شعر هیأت

رباعی در لغت به معنای «چهارتایی» است و در اصطلاح به شعری می‌گویند که چهار مصراع دارد و مصراع‌های اول، دوم و چهارم آن هم‌قافیه است. وزن معروف این قالب یعنی «مفعول مفاعیلُ‌ مفاعیلن فع» با ذکر «لا حول و لا قوة الا بالله» مطابق است.
در اکثر رباعی‌های موفق، مصراع چهارم برجسته‏‌تر از سه مصراع قبل است و در حقيقت سه مصراع اول، به نوعى زمينه‌‏اى ذهنى براى تکمیل مفهوم مصراع چهارم را فراهم مى‏کنند. رباعی از پرکاربردترین قالب‌های شعر فارسی محسوب می‌شود و بعضی از شاعران بزرگ نظیر خیام نیشابوری و ابوسعید ابوالخیر تنها در این قالب به سرودن پرداخته‌اند.

ای کاش که در بند نگاهش باشیم
دل‌سوختۀ آتش آهش باشیم

عباس همتی

فصل انتظار

رباعی

ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانه‌روز در ذکر و ثنا

سیده مرضیه یثربی

نور اندیشی

رباعی

ای لحظه‌به‌لحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه

میلاد عرفان‌پور

ناخوانده

رباعی

با فرق شکسته، دل خون، چهرۀ زرد
از مسجد کوفه باز می‌گردد مرد

محمدحسین ملکیان

نت‌های گریه‌دار

رباعی

با علمت اگر عمل برابر گردد
کام دو جهان تو را میسر گردد

میرزا عرب ناصح تبریزی

رباعی

عمری به اسارت تو بودم ای مرگ
لرزان ز اشارت تو بودم ای مرگ

علیرضا قزوه

از نخلستان تا خیابان

رباعی

وقتی که شده‌ست عاشق مولا، حر
ای کاش نمی‌شد این چنین تنها، حر

مهدی زارعی

رباعی

ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد

میلاد عرفان‌پور

پاییز بهاری‌ست که عاشق شده است

رباعی

با این‌که دم از خطبه و تفسیر زدی
در لشکر ابن سعد شمشیر زدی

مهدی زارعی

رباعی

ای بال و پر و پهنه و پرواز حسین
ای خون خدا خون سرافراز حسین

مرتضی امیری‌اسفندقه

رباعی

موعود خدا، مرد خطر می‌خواهد
آری سفر عشق، جگر می‌خواهد

محمدحسین ملکیان

نت‌های گریه‌دار

رباعی

پیوسته نماز در قیام است حسین
هفتاد و دو حج ناتمام است حسین

سعید بیابانکی

رباعی