خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم