کربلا
شهر قصههای دور نیست
میرسد پروانهوار آتشبهجانِ دیگری
این هم ابراهیمِ دیگر در زمانِ دیگری!
هر نسیمی خسته از کویت خبر میآورد
چشم تر میآورد، خونِ جگر میآورد
نه فقط سرو، در این باغِ تناور دیده
لالهها دیده ولیکن همه پرپر دیده
ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
نشاط انگیز نامت مینوازد روح عطشان را
تو مثل چشمهای! نوشیده و جوشیده انسان را
با حسرت و اشتیاق برمیخیزد
هر دستِ بریده، باغ برمیخیزد
باید از فقدان گل خونجوش بود
در فراق یاس مشكیپوش بود
چرا و چرا و چرا میکشند؟
«به جرم صدا» بیصدا میکشند