دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
الا رفتنت آیۀ ماندن ما
که پیچیده عطر تو در گلشن ما