هرچند که رفتن تو غم داشت، عزیز!
در سینۀ تو عشق، حرم داشت عزیز
سال جدید زیر همین گنبد کبود
آغاز شد حکایتمان با یکی نبود
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت