خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
ای خاک ره تو خطّۀ خاک
پاکی ز تو دیده عالم پاک
بشکستهدلی، شکسته میخواند نماز
در سلسله، دستبسته میخواند نماز
چشمۀ خور در فلک چارمین
سوخت ز داغ دل امّالبنین
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
گر سوى ملک عدم باز بیابى راهى
شاید از سرّ وجودت بدهند آگاهى
دختر فکر بکر من، غنچۀ لب چو وا کند
از نمکین کلامِ خود حقِ نمک ادا کند