مه و خورشید تابیدهست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
سلام روح بلندِ گذشته از کم دنیا!
تو ای مسافر بدرود گفته با غم دنیا
کسی مانند تو شبها به قبرستان نمیآید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمیآید
عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را
معنای شکوهِ در قیام است حبیب
پا منبری چند امام است حبیب
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد