ای به چشمت آسمان مهر، تا جان داشتی
ابرهای رحمتت را نذر جانان داشتی
سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
خونت سبب وحدت و آگاهی شد
این خون جریان ساخت، جهان راهی شد
باز در پردۀ عشاق صلایی دیگر
میرسد از طرف کربوبلایی دیگر
هر چقدر این خاک، بارانخورده و تر میشود
بیشتر از پیشتر جانش معطر میشود
علی زره که بپوشد، همینکه راه بیفتد
عجیب نیست که دشمن به اشتباه بیفتد
مسافری که همیشه سر سفر دارد
برای همسفران حکم یک پدر دارد
کنار دل و دست و دریا، اباالفضل
تو را دیدهام بارها، یا اباالفضل
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم
همچون نسیم صبح و سحرگاه میرود
هرکس میان صحن حرم راه میرود
نور تو، روح مرا منزل به منزل میبرد
کشتی افتاده در گِل را به ساحل میبرد