از «من» که در آینهست بیزارم کن
شبنم بنشان به چهرهام، تارم کن
با دشمن خویش روبهرو بود آن روز
با گرمی خون غرق وضو بود آن روز
آه است به روی لب عالم، آه است
هنگام وداع سخت مهر و ماه است
برگشتنت حتمیست! آری! رأس ساعت
هرچند یک شب مانده باشد تا قیامت
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
او هست ولی نگاهِ باطل از ماست
دیوارِ بلندِ در مقابل از ماست
خورشید، گرمِ دلبری از روی نیزهها
لبخند میزند سَری از روی نیزهها
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
مرا سوزاند آخر، سوز آهی
که برمیخواست از هُرم گناهی
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
بخواب بر سر زانوی خستهام، سر بابا
منم همان که صدا میزدیش: دختر بابا