نمردهاند شهیدان که ماه و خورشیدند
که کشتگان وطن، زندگان جاویدند
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
گر به چشم دل جانا، جلوههای ما بینی
در حریم اهل دل، جلوۀ خدا بینی
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی