به زیر تیغ نداریم مدعا جز تو
شهید عشق تو را نیست خونبها جز تو
توفیق اگر دلیل راهت باشد
یا پند دهندهای گواهت باشد
در قاب عکست میتواند جان بگیرد
این عشق پابرجاست تا تاوان بگیرد
بهارِ آمدنت میبرد زمستان را
بیا که تازه کنم با تو هر نفس جان را
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
گاهی دلم به یاد خدا هست و گاه نیست
اقرار میکنم که دلم سر به راه نیست
آرامش موّاج دریا چشمهایش
دور از تعلقهای دنیا چشمهایش
با خلق اگرچه زندگی شیرین است
ای دوست! طریق سربلندی این است
کی رفتهای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بودهای نهفته که پیدا کنم تو را
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
مگذار اسیر اشک و آهت باشیم
در حسرت یک گوشه نگاهت باشیم
در بادیه، گام تا خداوند بزن
خود را به رضای دوست، پیوند بزن
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست
از دوست اگر دوست تمنا نکنی
این پنجره را به روی خود وانکنی