و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
افزون ز تصور است شیداییِ من
این حال خوش و غم و شکیبایی من
هرچند حال و روز زمین و زمان بَد است
یک قطعه از بهشت در آغوش مشهد است
از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم