وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
از سمت حرم شنیدهام میآید
با تیغ دو دم شنیدهام میآید
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
ابر تیره روی ماه آسمانم را گرفت
کربلا از من عموی مهربانم را گرفت
این كیست از خورشید، مولا، ماهروتر
بیتابتر، عاشقتر، عبدالله روتر
الشام...الشام...الشام... غربتشمار شهیدان
اندوه... اندوه... اندوه... ای شام تار شهیدان
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد