تو را کشتند آنها که کلامت را نفهمیدند
خودت سیرابشان کردی مرامت را نفهمیدند
وقتی کسی حال دلش از جنس باران است
هرجای دنیا هم که باشد فکر گلدان است
امشب ز غم تو آسمان بیماه است
چشم و دل ما قرین اشک و آه است
ندیدم چون محبتهای مادر
فدای شأن بیهمتای مادر
پایان مسیرِ او پر از آغاز است
با بال و پرِ شکسته در پرواز است
من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم
روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم
آنقدر بخشیدی که دستانت
بخشندگی را هم هوایی کرد