و کاش مرد غزلخوان شهر برگردد
به زیر بارش باران شهر برگردد
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
این چندمین نامهست بابا مینویسم؟
هر چند یادت نیست امّا مینویسم
دشمن که به حنجر تو خنجر بگذاشت
خاموش، طنین نای تو میپنداشت
هر چند قدش خمیده، امّا برپاست
چندیست نیارمیده، امّا برپاست
در روزگاران غریبی، آشنا بودى
تنها تو با قرآن ناطق همصدا بودی