ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
صدای بال ملائک ز دور میآید
مسافری مگر از شهر نور میآید؟
کودکی سوخت در آتش به فغان، هیچ نگفت
مادری ساخت به اندوه نهان، هیچ نگفت
شکست باورت، ای کوه! پشت خنجر را
نشاند در تب شک، غیرت تو باور را
از سمت حرم شنیدهام میآید
با تیغ دو دم شنیدهام میآید
بیهوده مکن شکایت از کار جهان
اسرار نمیشوند همواره عیان
بیتاب دوست بودی و پروا نداشتی
در دل به غیر دوست تمنا نداشتی
هر منتظری که دل به ایمان دادهست
جان بر سر عشق ما به جانان دادهست
قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبلهنما خواهد بود
در ماه خدا که فصل ایمان باشد
باید دل عاشقان، گلافشان باشد