تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
تنت از تاول جانسوز شهادت پر بود
سینهات از عطش سرخ زیارت پر بود
در آن میان چو خطبهٔ حضرت، تمام شد
وقت جوابِ همسفران بر امام شد
برخیز اگر اهل غم و دردی تو
باید که به اصل خویش برگردی تو