شدهست خیره به جاده دو چشم تار مدینه
به پیشوازی تنهاترین سوار مدینه
رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
این اشکهای داغ را ساده نبینید
بَر دادن این باغ را ساده نبینید
«دیروز» در تصرّف تشویش مانده بود
قومی که در محاصرۀ خویش مانده بود
زمان چه بیهدف و ناگزیر در گذر است
زمان بدون شما یک دروغ معتبر است!