گر مرد رهی، میان خون باید رفت
از پای فتاده، سرنگون باید رفت
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
ای ز پیدایی خود بس ناپدید
جملۀ عالم تو و کس ناپدید
به نام آن که جان را نور دین داد
خرد را در خدادانی یقین داد...
به نام آن که ملکش بیزوال است
به وصفش عقلِ صاحب نطق، لال است
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
دل زنده شود کز تو حیاتی طلبد
جان باز رهد کز تو نجاتی طلبد