چه رنجها که به پیشانی تو دیده نشد
که غم برای کسی جز تو آفریده نشد
عشق فهمید که جان چیست دل و جانش نیست
سرخوش آنکس که در این ره سروسامانش نیست
بر دامن او، گردِ مدارا ننشست
سقّا، نفسی ز کار خود وا ننشست
يك بار ديگر بازى دار و سر ما
تابيده خون بر آفتاب از پيكر ما