با علمت اگر عمل برابر گردد
کام دو جهان تو را میسر گردد
به خودنماییِ برگی، مگو بهار میآید
بهار ماست سواری که از غبار میآید
پس رهسپار جادۀ بیتالحرام شد
شصتوسه سال فرصت دنیا تمام شد
تا نشکفد بر پای ما زنجیرهای تازهای
رویید بر دستان ما شمشیرهای تازهای
سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
کشتند تو را، آه، در آغوش دماوند
سخت است در آغوش پدر، کشتن فرزند
نوحهسُرای حریم قدس تو هستی
مویهکناناند انبیا و ملائک
چه بود ذکر عارفان؟ علی علی علی علی
چه بود روشنای جان؟ علی علی علی علی
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
نشسته بر لب ساحل، شکستهزورقِ عاشق:
کهراست زهرۀ دریا؟ کجاست باد موافق؟