ماه پیش روی ماهش رخصت تابش نداشت
ابر بی لطف قنوتش برکت بارش نداشت
جرعه جرعه غم چشید و ذره ذره آب شد
آسمان شرمنده از قدّ خم مهتاب شد
این جاده که بیعبور باقی مانده
راهیست که سمت نور باقی مانده
یک دفتر خون، شهادتین آوردند
از خندق و خیبر و حنین آوردند
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
روشنتر از تمام جهان، آسمان تو
باغ ستارههاست مگر آستان تو؟