به رگبارِ ستم بستند، در باغِ حرم «دین» را
به خون خویش آغشتند چندین مرغ آمین را
یاد تو گرفته قلبها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
بین غم آسمان و حسرت صحرا
ماه دمیدهست و رود غرق تماشا
این جوان کیست که در قبضۀ او طوفان است؟
آسمان زیر سُم مرکب او حیران است
غم کهنۀ در گلویم حسین است
دم و بازدم، های و هویم حسین است
یک پرده در سکوت شکستم، صدا شدم
رفتم دعای ندبه بخوانم، دعا شدم
در تیررس است، گرچه از ما دور است
این مشت فقط منتظر دستور است
ای چشمههای نور تو روشنگر دلم
ای دست آسمانی تو بر سر دلم