همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
ای در منای عشق خدا جانفدا حسین
در پیکر مبارزه خون خدا حسین
کسی محبت خود یا که برملا نکند
و یا به طعنه و دشنام اعتنا نکند
دل شکسته...تن خسته، آمد از در ساعت
سلام داد و کمی مکث کرد باز به عادت
زخم من کهنه زخم تو تازه
زخمی پنجههای بیرحمیم
هر قدم یک پنجره از شوق واکردی به سویم
میتوانم از همین جا عطر صحنت را ببویم
قد قامت تو کلام عاشورا بود
آمیخته با قیام عاشورا بود
هرگز نگذاشت تا ابد شب باشد
او ماند که در کنار زینب باشد
منظومهٔ دهر، نامرتب شده بود
هم روز رسیده بود هم شب شده بود
لطف تو بیواسطه، دریای جودت بیکران
عالمی از فهم ابعاد وجودت ناتوان
خانههای آن کسانی میخورد در، بیشتر
که به سائل میدهند از هرچه بهتر بیشتر