پشیمانم که راه چاره بر روی شما بستم
سراپا حیرتم! از خویش میپرسم چرا بستم؟
دلم امشب گدای سامرّاست
از تو غیر از تو را نخواهم خواست
تا حضور تو، دلِ خسته مسافر شده است
توشه برداشته از گریه و زائر شده است
در بند اسارت تو میآید آب
دارد به عمارت تو میآید آب
از روی توست ماه اگر اینسان منوّر است
از عطر نام توست اگر گل، معطّر است
مردان غیور قصّهها برگردید
یک بار دگر به شهر ما برگردید
همپای خطر همسفر زینب بود
همراز نماز سحر زینب بود
بوی ظهور میرسد از کوچههای ما
نزدیکتر شده به اجابت دعای ما