تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
گفته بودی که به دنیا ندهم خاک وطن را
بردهام تا بسپارم به دم تیر بدن را
فرو میخورد بغض در گلو را
عقب میزد پَرِ هر چه پتو را
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست
وضو گرفتهام از بهت ماجرا بنویسم
قلم به خون زدهام تا كه از منا بنویسم