تا با حرم سبز تو خو میگیرم
در محضر چشمت آبرو میگیرم
هميشه بازی دنيا همين نمیماند
بساط غصب در آن سرزمين نمیماند
سحر در حسرت دیدار تو چون ماه خواهد رفت
غروب جمعهای در ازدحام آه خواهد رفت
بر ساحلى غریب، تویى با برادرت
در شعلۀ نگاه تو پیدا، برادرت
از لحظۀ پابوس، بهتر، هيچ حالی نيست
شيرينیِ اين لحظهها در هر وصالی نيست