آهن شدهایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
سر و پای برهنه میبرند آن پیر عاشق را
که بر دوشش نهاده پرچم سوگ شقایق را
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش